Co do zasady, zakaz konkurencji zawierany jest obok umowy o pracę i obowiązuje z nią równolegle. Okres jej trwania nie może wykraczać poza czas trwania stosunku pracy, które ustani automatycznie powoduje wygaśnięcie umowy. Wyjątek od tej reguły stanowi umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Jest to szczególna forma umowy o zakazie konkurencji, która z jednej strony trwać może nawet gdy pracodawcy i pracownika nie wiąże już stosunek pracy, z drugiej jednak obarczona jest szeregiem dodatkowych wymogów. Pierwszy z nich określa w jakich sytuacjach umowa taka może zostać w ogóle zawarta - zgodnie z art. 1012 § 1 kodeksu pracy jest ona dopuszczalna tylko wtedy, gdy pracownik z którym zostaje zawarta ma dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Użyte w tym przepisie pojęcia należy uznać za niejednoznaczne i niedookreślone, pozwalają jednak przyjąć z całą pewnością, że umowa taka nie powinna być zawierana z pracownikowi nie mającemu dostępu do jakichkolwiek wrażliwych informacji czy tajemnic przedsiębiorstwa pracodawcy. Ponadto, na mocy art. 1012 § 1 i 3 kodeksu pracy, w okresie obowiązywania zakazu konkurencji pracownikowi należy się od pracodawcy wypłacane co miesiąc odszkodowanie w wysokości co najmniej 25% jego wynagrodzenia otrzymywanego przed ustaniem stosunku pracy.