Umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy wygasa gdy:
Pierwsza z powyższych przyczyn stanowi zrozumiałą konsekwencję faktu, iż umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy ma charakter czasowy - zawierana jest na określony czas i po jego upływie z mocy prawa wygasa.
Maksymalny czas, na jaki zostaje zawarta umowa nie został określony w przepisach, jednak zgodnie z art. 300 kodeksu pracy z związku z art. 5 kodeksu cywilnego nie może on z całą pewnością być bezzasadnie długi.
W przypadku drugiej przyczyny wygaśnięcia umowy każdorazowo badać należy istnienie określonego powyżej warunku wynikającego z art. 1012 § 1 kodeksu pracy - umowa taka obowiązywać może tylko gdy pracownik nadal posiada informacje na tyle istotne, że ich wyjawienie lub wykorzystanie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Gdy chociaż przez krótki okres okoliczność ta przestaje mieć miejsce, umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy wygasa.
Trzecia z wymienionych przyczyn stanowi dodatkową formę ochrony interesu pracownika - zgodnie z nią jeżeli pracodawca niewywiąże się z obowiązku zapłąty w terminie chociaż jednej raty odszkodowania określonego w art. 1012 § 3 kodeksu pracy, umowa o zakazie konkurencji przestaje wiązać strony. Przyjęte w doktrynie stanowisko w tym względzie należy uznać za dalece korzystne dla pracownika - zgodnie z nim, jeżeli pracodawca nie wywiązuje się z ciążącego na nim obowiązku, pracownik ma wybór między podjęciem działalności konkurencyjnej (do czego jest uprawniony) lub dalszym powstrzymywaniem się od niej przy jednoczesnym zachowaniu roszczenia o wypłatę dalszych rat aż do końca okresu ustalonego w umowie. Nawet jeśli podejmie on działalność konkurencyjną przed zakończeniem tego okresu, roszczenie o zapłatę rat za okres skutecznego powstrzymywania się od niej pozostaje jednak nadal aktualne i może być egzekwowane na drodze sądowej.