Zgodnie z art. 1011 § 2 kodeksu pracy naruszenie zakazu konkurencji przez pracownika stwarza po stronie pracodawcy, który poniósł z tego tytułu szkodę, prawo dochodzenia odszkodowania. W przypadku nieumyślnego naruszenia umowy jest ono ograniczone do trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika, jednak gdy naruszenie ma charakter umyślny (co, jak się zdaje, będzie znacznie częstszym przypadkiem), pracownik odpowiada do wysokości całej poniesionej szkody. Podobna odpowiedzialność (nieograniczona jednak w przypadku nieumyślności) obciąża pracownika który zawarł umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, jednak w takiej umowie zawrzeć można również karę umowną, która nie dość, że będzie mieć stałą wysokość niezależną od poniesionej szkody, to jeszcze może być nałożona na pracownika tylko za naruszenie zakazu konkurencji, bez powstania szkody jako takiej. Należy równocześnie podkreślić, że, zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. akt II PK 165/12, odmowa podpisania umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy zawierająca karę umową w niewygórowanej, racjonalnej w odniesieniu do wynagrodzenia pracownika wysokości może stanowić podstawę do wypowiedzenia mowy o pracę.