Poza ustawami, tj. przede wszystkim Kodeksem pracy, źródłami prawa pracy są również regulaminy i statuty. Wśród regulaminowych źródeł prawa pracy wskazać należy przede wszystkim:
- regulamin pracy,
- regulamin wynagradzania,
- regulamin premiowania i nagradzania,
- regulamin zakładowej działalności socjalnej.
Akty te tworzone są wewnątrzzakładowo, dzięki czemu firmy są w stanie funkcjonować według zasad, które same ustaliły. Należy jednak pamiętać, że regulaminy nie mogą wprowadzać postanowień mniej korzystnych dla pracownika niż wynika to z powszechnie obowiązującego prawa pracy.
Regulamin pracy ustala organizację i porządek w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. Regulamin pracy powinien normować w szczególności organizację pracy, systemy i rozkłady czasu pracy, porę nocną, termin, miejsce, czas i częstotliwość wypłaty wynagrodzenia, wykazy prac niedozwolonych kobietom i młodocianym, wykazy prac lekkich dozwolonych młodocianym, warunki bezpieczeństwa i higieny pracy. Regulamin pracy powinien zawierać także część informacyjną, w której wskazuje się stosowane kary porządkowe.
W regulaminie wynagradzania natomiast ustala się warunki wynagradzania pracowników oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą.
Zarówno regulamin pracy jak i regulamin wynagradzania ustala pracodawca zatrudniający co najmniej 50 pracowników, gdy nie jest on objęty układem zbiorowym pracy ustalającym materię będącą przedmiotem tego regulaminu. Pracodawca, który zatrudnia mniejszą liczbę pracowników także może wprowadzić regulamin pracy.
Ważnym aspektem wprowadzania regulaminów w zakładach pracy jest konsultacja z zakładową organizacją związkową. Jeżeli w u pracodawcy działa taka organizacja, musi on zawsze uzgodnić z nią treść wprowadzanego regulaminu.
Wymaga podkreślenia, że pracownik nie może rozpocząć pracy przed zapoznaniem się z treścią regulaminu pracy. Obowiązkiem pracodawcy jest przedstawienie go pracownikowi (art. 1043 § 2 Kodeksu pracy).