Zgodnie z paragrafem 12 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. z 2022 r. poz. 340) obowiązkowi szczepień przeciwko COVID-19 podlegają osoby:
- uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych,
- legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny,
- zatrudnione albo realizujące usługi farmaceutyczne, zadania zawodowe lub czynności fachowe w aptece ogólnodostępnej lub w punkcie aptecznym,
- będące studentami kształcącymi się na kierunkach przygotowujących do wykonywania zawodu medycznego takiego jak: lekarz, lekarz dentysta, farmaceuta, pielęgniarka, położna, diagnosta laboratoryjny, fizjoterapeuta.
Wyżej wymienione osoby zobowiązane są poddać się szczepieniu przeciw COVID-19, którego efektem będzie otrzymanie unijnego cyfrowego zaświadczenia szczepienia, czyli tzw. unijny certyfikat Covid. Obowiązek ten ma zastosowanie również do ww. osób, u których do dnia 1 marca 2022 r. upłynie więcej niż 6 miesięcy od pozyskania pozytywnego wyniku diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2. Obowiązek szczepień dotyczy osób, które nie mają przeciwwskazań w zakresie stanu ich zdrowia.
W komunikacie Ministerstwa Zdrowia czytamy, że Kodeks pracy upoważnia pracodawcę do żądania złożenia przez pracownika oświadczenia o realizacji obowiązku poddania się szczepieniu przeciwko COVID-19. Jako podstawę prawną podaje art. 221 § 4k.p., który to artykuł wskazuje, że pracodawca jest uprawniony do żądania podania mu przez pracownika danych osobowych innych niż określone w tymże artykule, gdy jest to niezbędne do zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Udostępnienie tych informacji następuje w formie oświadczenia składanego przez tę osobę. Jeśli jednak ww. osoba nie złoży takiego oświadczenia albo złoży oświadczenie o niepoddaniu się szczepieniu przeciwko COVID-19, pracodawca może zmienić organizację pracy albo rozwiązać stosunek pracy z niezaszczepionym pracownikiem.
Czy różnicowanie sytuacji pracownika ze względu na szczepienia jest dyskryminacją czy dozwolonym nierównym traktowaniem?
Pracodawca ma prawo różnicować pracowników według kryteriów obiektywnych. W tym przypadku chodzi o kryteria dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Zasada równego traktowania i zakazu dyskryminacji nie sprzeciwia się więc odmiennemu traktowaniu osób niezaszczepionych przeciw COVID-19. Ograniczenia te muszą być jednak ustanawiane tylko w ustawie.