Zgodnie z art. 105 Kodeksu pracy, pracownikom którzy przez wzorowe wypełnianie swoich obowiązków, przejawianie inicjatywy w pracy i podnoszenie jej wydajności oraz jakości przyczyniają się szczególnie do wykonywania zadań zakładu, mogą być przyznawane nagrody i wyróżnienia. Nagroda jest więc „świadczeniem wyjątkowym, która może być przyznawana za to, co wykracza poza katalog czynności do których pracownik zobowiązał się nawiązując stosunek pracy, a więc za to, co przekracza jego (zwyczajne) obowiązki” (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2016 roku, o sygn. akt III PK 30/16). Idąc dalej za ww. wyrokiem należy wskazać, że „nagrody mogą być przyznawane pracownikowi jedynie za ponadprzeciętne wykonywanie obowiązków służbowych a nie za „normalnie” wykonywaną pracę. Ze swej istoty nagrody nie mogą więc dotyczyć wszystkich albo większej liczby pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy i dlatego powszechnie stosowana praktyka odbiegająca od reguły wyrażonej w art. 105 k.p., polegająca na szerokim stosowaniu nagród, nagród „uznaniowych”, czy „premii uznaniowych” nie powinna być aprobowana (tak uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2007 r., II PZP 3/07, OSNP 2007 nr 17-18, poz. 243)”.
Premia regulaminowa nie jest opisana w Kodeksie pracy. Jest to dodatkowy element wynagrodzenia, który ma motywować pracownika do lepszej i wydajniejszej pracy. Warunki przyznania premii regulaminowej są jasno określone w regulaminie albo w umowie o pracę. Warunki te muszą być oparte na kryteriach obiektywnych a ich spełnienie jest równoznaczne z otrzymaniem przez pracownika premii regulaminowej.
Różnica między premią regulaminową a nagrodą uznaniową polega więc na tym, że ich otrzymanie oparte jest na różnych kryteriach zapisanych w odmiennych źródłach prawa pracy. Nagroda uznaniowa opiera się więc na subiektywnych kryteriach i zależy od swobodnej oceny pracodawcy. Pracownikowi nie przysługuje roszczenie o wypłatę takiej nagrody (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 lipca 1986 r., o sygn. akt III PZP 47/86). Premia zaś jest jednym ze składników wynagrodzenia i jest przyznawana na podstawie sztywnych, obiektywnych warunków. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 czerwca 2005 r. (sygn. akt I PK 272/04) wskazując, że „świadczenie, którego wypłata jest uzależniona od spełnienia konkretnego i podlegającego weryfikacji warunku, jest premią, a nie nagrodą uzależnioną od uznania pracodawcy”.